Hidoyat.uz

Хато қилмаган янгилик ярата олмайди. Бирор иш қилмоқчи бўлсангиз, мақтовчилар билан бирга дарҳол танқидчилар ҳам топилиб қолади.

Мақтов бевафо дўстдир. У сизни чўқ­қига олиб чиқиб, омонат ўринга жойлаб қўяди. Арзимас баҳона билан у жойдан қулашингиз мумкин. Агар омон қолиб, ўша мақтовни қидирсангиз, зинҳор топа олмайсиз. Чунки у яна бир мақтовга ўч кимсани чўққига олиб чиқиб кетган бўлади. Лекин танқид ундай эмас. Ҳар бир танқид елкангизда қанот пайдо қилади.

Ҳаётимиздаги энг тўғри танқид хато­ларимиздир. Хато қиляпмизми, демак, биз йўлда давом этяпмиз. Хатолар кўп­рикнинг чириган ёғочларидир. Тойил­магунча, кўприк яроқсиз эканини билмайсиз. Аммо кетма-кет тойилиш ҳам ақлли кишининг иши эмас.

Хато ҳам жонли мавжудотга ўх­шайди. Қатъиятимиз туфайли чекинади. Хато қилмаслик эмас, балки унга ўрганиб қолмаслик муҳим.

Энг улуғ орзу

Кимнидир ўзингизга яқин олдингиз. Ундан ёрдам кутдингиз. Унга қаттиқ ишондингиз ва натижа сиз ўйлагандек бўлиб чиқмади: орзуларингиз амалга ошмади. Бу инсонга хос ҳолат.

Аммо Холиққа қилинган илтижо, умид ҳеч қачон бесамар кетмайди. У Зот муҳтожларнинг қўлини қуруқ қай­тар­маган. Аксарият орзуларимиз амалга ошади. Бир муддат бундан сармаст ҳам бўламиз. Лекин ҳамма нарса ўткинчи.

Бир умр орзу қилиш, кутишга арзийдиган фақат бир нарса бор: бу – ЖАННАТ. Жаннатни деб тиним билмаслик, дунё роҳатидан кечиш – ҳақиқий орзу. Агар кимнинг жаннат орзуси амалга ошса, у энг бахтиёрдир.

Заҳириддин МАНСУР

“Ҳидоят” журналининг 2019 йил, 10-сонидан